Misschien merk je dat jouw hond bang is voor fietsers, andere honden, vreemde mensen, alleen thuis zijn, of bijvoorbeeld verzorging en medische handelingen. En misschien zie je dan dat hij probeert te vluchten, stokstijf blijft staan, begint te piepen of janken, of zelfs gromt of bijt.
Het verzorgen van mijn hond is een drama.Zodra ik met de borstel, nageltang of oordruppels aankom, rent hij weg. Hij piept, gromt, of probeert zelfs te bijten. En jij? Jij wilt alleen maar het beste voor je hond. Je houdt van hem en je wilt hem goed verzorgen om hem gezond te houden – maar het wordt zo’n gedoe dat je er soms moedeloos van wordt.
De dominantietheorie is verouderd. Ik herinner me nog goed toen ik jaren geleden begon met mijn instructeursopleiding. In die tijd gold de regel dat de baas eerst moest eten en dan pas de hond. De baas verliet als eerste het huis en daarna de hond. Als de hond zich misdroeg, werd hij bij zijn nekvel gepakt of gedwongen om op zijn rug te gaan liggen. Gelukkig beseft men nu dat deze aanpak meer kwaad dan goed doet voor de relatie tussen baas en hond. Maar wat is dan wel de juiste aanpak?
